BUSSUM - De tijd lijkt voorbij gevlogen, al merkt de Bussumse Merel Hegeman (13) de gevolgen nog steeds: een jaar geleden was ze een van de eerste Nederlandse jongeren die besmet raakte met het coronavirus. "Het heeft me geleerd dat corona echt geen grapje is", blikt ze nu terug. "Als ik naar school fiets, merk ik dat mijn lichaam nog altijd niet het oude is."
Als Merel vertelt hoe het - een jaar na haar fikse coronabesmetting- met haar gaat, klinkt ze vooral opgewekt. Het gaat goed.
Een jaar geleden was dat wel anders. Ze was geen schim van het meisje dat haar ouders kenden en lag doodziek op bed. Haar ziekteverschijnselen kwamen uit het niets. Ze stond 's ochtends kerngezond op, nam plaats achter haar laptop om 'naar school' te gaan, maar kwam halverwege de dag hondsberoerd naar beneden om haar moeder te vertellen hoe ze zich voelde. "Het was ongeveer twee weken nadat de scholen voor het eerst dicht gingen. De online lessen waren net afgelopen en ik voelde me echt helemaal niet lekker", blikt ze terug.
Met spoed naar het ziekenhuis
Merels moeder Deborah weet wel wanneer haar dochter echt erg ziek is en twijfelde geen moment: ze hees Merel in haar jas en reed meteen naar het ziekenhuis. "We hadden meteen wel door dat het serieus was", vertelt ze. "Maar het coronavirus was toen nog echt nieuw, we wisten ook niet echt wat de symptomen waren. En we hoorden alsmaar dat jongeren er niet zo snel mee besmet konden raken. Maar Merel zat daar. Ze had hoge koorts en ademhalingsproblemen. Het werd al snel duidelijk: corona."
"Het was echt kantje boord toen. We zijn ook echt bang geweest"
Het scheelde niet veel of Merel moest meteen in het ziekenhuis blijven, zo erg was de situatie. Voor haar ouders was dat een angstige periode. "We hadden de keuze: of Merel laten opnemen in het ziekenhuis, afscheid nemen en haar achter te laten of het nog een nachtje aan te kijken en met een alarmnummer weer naar huis te gaan. Daar hebben we uiteindelijk voor gekozen, maar het was echt kantje boord. We zijn ook echt bang geweest toen."
Tekst gaat verder onder de foto.
Veertig graden koorts
De angst van Merels vader en moeder was ook niet zo gek: Merel lag twee weken lang doodziek op haar bed en kwam amper beneden. "Op het hoogtepunt had ze hele erge koorts, meer dan veertig graden. We moesten haar van de artsen ook om het uur wakker maken. Dat was niet makkelijk. We moesten haar soms echt wakker schudden, want ze was soms echt niet wakker te krijgen. Ze lag in een hele diepe slaap."
Waar Merels coronabesmetting toen vandaan kwam, weet ze eigenlijk nog steeds niet. "Het was twee weken nadat de scholen dicht gingen en daarna had ik eigenlijk met niemand echt afgesproken. Het was toen allemaal heel nieuw en we waren erg voorzichtig. Ergens hebben we het vermoeden dat ik het toch op school heb opgelopen. Er was op school onder meer een conciërge besmet, die later ook is overleden aan de gevolgen van corona. Maar dat is echt gissen, ik heb echt geen idee."
Nog niet de oude
Merel krabbelde langzaam maar zeker op, maar merkt tot op de dag van vandaag de gevolgen van het coronavirus. Na haar ziekte had ze zeker een maand geen reuk en smaak, maar ook haar conditie heeft een flinke klap gehad. "Ik merk het heel erg met fietsen dat ik nog niet de oude ben en soms ademhalingsproblemen heb", vertelt ze. Merel gaat ook nog regelmatig voor controle naar de dokter. "De longarts ziet ook nog daadwerkelijk schade van haar coronabesmetting vorig jaar. Of dat blijvende schade is, weten we niet. Dat is afwachten", vertelt haar moeder.
Merel vertelde vlak na haar ziekte tegen NH Nieuws hoe ze die tijd heeft ervaren. Tekst gaat verder onder de video.
Een half jaar na Merels besmetting raakten ook haar ouders besmet met het coronavirus. "We hadden het echt erg te pakken", vertelt haar vader. "We waren doodziek, lagen de hele dag op bed en sliepen eigenlijk meer dan dat we wakker waren. Pas toen merkten we ook wat Merel nou door had gemaakt. We zagen toen wel dat ze heel erg ziek was, maar toen we zelf besmet raakten, voelden we ook wat zij had gevoeld. Dat was echt niet mis."
Geur en smaak
Ook haar ouders merken nog steeds de gevolgen van het coronavirus en hebben, nu ze drie maanden weer beter zijn, nog steeds geen reuk en smaak. Merels vader: "Het is heel gek, want je proeft of ruikt helemaal niks. Alleen echt sterke geuren zoals wierook ruik je wel, maar verder is het net of je chloor in je neus hebt of iemand naast je die heel veel rookt. Je kunt echt niks ruiken. En proeven ook niet. Ik hou heel erg van speciaalbiertjes, maar ik proef nu echt het verschil niet meer. Laatst had ik een glas rode wijn. Mijn schoonmoeder vond het heerlijk, maar ik dacht dat de wijn bedorven was."
"Ik ben nu nog steeds voorzichtig, ook met afstand houden. Ik zeg ook tegen anderen dat ze dat echt moeten doen"
Voor Merel is het leven nu een jaar later weer zo goed als normaal. Volgende week gaat ze weer naar school. Heel vaak denkt ze niet meer terug aan wat haar een jaar geleden overkwam, maar geleerd heeft ze er wel van. "Ik heb vooral geleerd dat corona echt geen grapje is", vertelt ze. "Ik ben nu nog steeds hartstikke voorzichtig, ook met afstand houden. Ik zeg ook tegen anderen dat ze dat echt moeten doen. Bang om zelf ziek te worden ben ik niet meer. Toen mijn ouders zo ziek waren, was ik ook gewoon in huis en ben ik niet nog een keer ziek geworden. Dat vind ik wel een fijne gedachte."
Coronaregels
Voor Merels moeder geldt het hetzelfde. Het gaat goed, de angst is er niet meer. Wat wel gebleven is, is de oproep naar anderen om de regels na te leven zoals ze dat tijdens Merels ziekte ook deed. "Merel was het bewijs dat corona echt geen grapje is en dat je je aan de regels moet houden om te voorkomen dat anderen ziek worden. Uit mijn eigen angst heb ik die oproep toen gedaan en daar sta ik nog steeds achter. Zeker als ik zie dat mensen massaal de regels aan hun laars lappen en er nog veel besmettingen zijn. Daar kan ik me ook echt kwaad om maken. Hou je aan de regels, des te eerder zijn we er van af."
