De 73-jarige Hilversummer die in Ecuador is om gekomen bij het busongeluk is Rob Kabboord. In Hilversum en omstreken is hij beter bekend als 'Mister Roeraade'. De man met de witte stofjas had altijd alles in huis in zijn speciaalzaak aan de Naarderstraat. "Rob was het gezicht van de winkel", aldus zijn vrouw Anneke.
De kenmerkende gele borden, die altijd voor Roeraade hangen, zijn weg. In de etalage liggen geen producten en etenswaren die de winkel voor de oosterse keuken normaliter verkoopt. Waarom de zaak gesloten is, is duidelijk gezien de foto van Rob, de bos bloemen die ernaast staat, het zwarte doek en de rouwadvertentie die op het raam is geplakt.
Achter de gesloten deur is de lol van het ondernemen en de klanten enthousiast maken over de producten uit Azië en het Midden-Oosten, waar 'Mister Roeraade' in het hele Gooi en ver daarbuiten om bekend staat, verdwenen. Momenteel heerst binnen verdriet nadat het noodlot op zondag 2 oktober toesloeg in Ecuador.
Bevlogenheid
Zijn zaak was zijn alles, zoals Anneke zegt. Hobby's had hij dan ook niet. Bijvoorbeeld rustig een puzzel doen, zat er niet in. Verspilde tijd vond Rob. Die tijd stopte hij veel liever in zijn eigen toko, wat hij dan vaak deed en waar hij ook maar dertien treden voor naar beneden hoefde. Zijn enorme ondernemersgeest, die zijn passie en bevlogenheid tekenden, was een goede combinatie met zijn liefde voor eten en koken. "Wij konden bij het ontbijt al over eten praten."
Maar nu hij een dagje ouder werd en Anneke, toen zij zeventig werd, duidelijk te kennen had gegeven er toch wat vaker uit te willen, maakte Rob meer tijd vrij. Waar januari normaal gesproken de maand was waarin het stel op vakantie ging en de winkel sloot, was nu ook een 21-daagse groepsreis geboekt naar Ecuador en de Galapagoseilanden. Meer genieten van de vrije tijd en elkaar, zonder het ondernemen helemaal los te laten.
Geen bereik
Na de eerste drie dagen in Ecuador was het gezelschap met de bus onderweg naar hun jungle lodges. Rob en Anneke keken daar reikhalzend naar uit. Het avontuur van het oerwoud lonkte. Daar kwam bij dat ze in gebied zaten waar ze ook niet bereikbaar zouden zijn voor drie dagen. "Dat hadden we de kinderen ook geappt", aldus Anneke.
Onderweg daar naartoe ging het helemaal mis. Tijdens de rit, net buiten de stad Tena, zakte de bus plots weg. Toen de chauffeur probeerde te corrigeren kwam de bus op de zijkant terecht en gleed deze vervolgens lang door. De bus kwam pas tot stilstand tegen een andere bus. Deze 'botsing' heeft veel groter leed bespaard, want Anneke vertelt dat als hun bus was doorgegleden zij in een ravijn waren gevallen.
Zelf had Anneke 'een gat in haar hoofd en veel blauw', zoals zij zegt. Haar Rob was er veel slechter aan toe. Doordat er geen bereik in dit deel van Ecuador was, duurde het lang voordat de hulpdiensten er waren. Omstanders hebben meteen geholpen door de gewonde mensen zo goed en zo snel mogelijk uit de bus te halen.
Uiteindelijk is Anneke met Rob, die toen nog bij was, en een hulpverlener in een pick-up naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gereden. Die rit leek een eeuwigheid te duren. "Ze zeggen dat het twintig minuten was, maar het voelde als twintig jaar."
Medische hulp kon Rob niet meer redden. De Hilversummer was zo ernstig gewond geraakt dat geen arts ter wereld meer iets voor hem zou hebben kunnen betekenen, vertelt zijn vrouw. Naast Kabboord kwam ook nog een 74-jarige Haarlemse om. Daarnaast raakten twaalf andere reizigers gewond.
Achtbaan
"Het was een achtbaan waar ik in terechtkwam", stelt Anneke. Ze heeft heel veel hulp gekregen van de reisleider. Die heeft haar in een land waar zij zelf de taal amper machtig is, niet weet hoe het reilt en zeilt in Ecuador en zelf vol emoties zit enorm ontzorgd. "Die heeft zo vreselijk veel voor mij en de groep gedaan."
"Ik was niet van plan zonder Rob het land uit te gaan. Het is samen uit, samen thuis"
En zo kon Rob van Tena naar het rouwcentrum in Quito worden gebracht. Vanuit Quito is ook de terugvlucht geregeld. Hoewel Anneke al eerder naar huis had kunnen vliegen, wilde zij per se met haar man naar huis. "Ik was niet van plan om zonder Rob het land uit te gaan. Het is samen uit, samen thuis." Sinds dinsdag, negen dagen na het fatale ongeval, zijn ze terug in Nederland; terug op de Naarderstraat in Hilversum.
Zaak overgenomen
Daar vertelt ze aan NH Nieuws meer over haar man. Zo zegt ze dat Rob in eerste instantie helemaal niet van plan was om de zaak van zijn vader over te nemen. De studie en een ander carrièrepad lonkten meer dan werken in het familiebedrijf. En toch stapte hij een kleine vijftig geleden, zo rond zijn 25ste, de zaak in. Zijn zus was hem al voorgegaan. Het familiebloed kruipt toch waar het niet gaan kan.
De roep om vernieuwing kwam al snel om de hoek zetten. Dat gebeurt vaker als de jonge generatie instapt. Rob had Roeraade dan wel overgenomen en had allerlei plannen, maar zijn vader keek nog altijd over zijn schouder mee. Het assortiment uitbreiden met producten uit onder meer Thailand, India, China en later Japan en het Midden-Oosten had nogal wat voeten in aarde. Achteraf gezien is het de goede stap geweest.
Tekst gaat door onder de foto.
"Rob was geen prater, maar wel in de winkel", vertelt zijn vrouw. "Als je een blaadje aanwees dan kon hij daar zo een half uur over vertellen, waarna de klant met 85 cent aan spullen de winkel uitliep." Een glimlach volgt op haar gezicht als ze aan zulke gesprekken terugdenkt.
Sambal
Zelf was Anneke ook betrokken bij de winkel. Dat gebeurde pas toen de kinderen wat ouder waren. De rolverdeling was dat Rob vooral het winkelgebeuren regelde en zij in de keuken te vinden was. Zij maakt zo'n twintig verschillende soorten sambal. Heel af en toe hielp ze mee in de winkel. Op deze wijze vulden de twee elkaar ook op zakelijk gebied mooi aan.
En wat Rob absoluut niet kon hebben als hij iets niet in huis had waar de klant naar op zoek was. Met zo'n vierduizend producten in de winkel gebeurde dat niet vaak, maar als het gebeurde dan had hij daar behoorlijk de smoor over in. Meteen zette hij alle lijntjes uit om dat product in het toch al ruime assortiment te krijgen. Binnen de familie was het een sport om dingen te vinden die hij inderdaad niet had. Om hem te stangen. En ook dan hing hij weer direct bij de leverancier aan de lijn.
119 jaar
Anneke werpt zelf de vraag op hoe nu verder? Deze maand bestaat Roeraade 119 jaar. Robs oma is het bedrijf begonnen met zaken in Amersfoort, Bussum en Hilversum. Inmiddels is het een begrip in het Gooi geworden en ver daarbuiten. De klandizie komt van heinde en verre, zoals uit Friesland, Limburg en Groningen, maar ook mensen uit Frankrijk en Tsjechië melden zich voor hun spulletjes.
Het echtpaar had het al wel eens met elkaar gehad over wat er met het bedrijf zou kunnen in de toekomst. Diep in haar hart weet Anneke dat Rob net zo lang door zou zijn gegaan tot het niet meer kon. Dat moment is veel eerder gekomen dan gedacht. Het antwoord op de door haar zelf opgeworpen vraag laat ze maar even voor wat die nu is. "Dat zien we later wel."
