Bij InterSnacks in Weesp brullen de fans het Marokkaanse elftal naar de winst

"Jullie zijn vandaag wel naar school geweest hè", vraagt eigenaar Mo Bouhali (38) terwijl zijn cafetaria volstroomt met jongens uit de buurt. Sommigen hebben zich nog verstopt in hun capuchon of lopen binnen op slippers. Allemaal krijgen ze een boks van Mo en zoeken hun vaste plekkie op voor het scherm. Wat het Huis van Oranje in Qatar is voor Oranje, is de InterSnacks in Weesp voor het Marokkaanse elftal.

"Ziyech gaat er sowieso eentje prikken"

"Wij kijken altijd bij Mo", legt een jongen uit. De jongens willen niet met hun naam in het artikel genoemd worden. "Iedereen uit de buurt is dan hier, helemaal vol!"

Deze jongens zien de snackbar als hun eigen woonkamer buiten de deur. Sommigen komen net van school, anderen van werk en een enkeling moet na de wedstrijd gelijk door naar 'ballie' (voetbaltraining, red.). Mo weet precies waar iedereen zich mee bezighoudt en zorgt ervoor dat ze geen gekke dingen doen.

Na de knappe overwinning op België zit het vertrouwen in de snackbar er goed in, al ontstaat er wel wat consternatie over de opstelling. "Het zit vol met bondscoaches hier", legt iemand uit. "Iedereen weet het altijd beter." Gevraagd naar de voorspellingen verwachten de jongens minstens drie doelpunten van Marokko en een makkelijke overwinning. "Ziyech gaat er sowieso eentje prikken (scoren, red.)!"

En dat doet die. Al na vier minuten zet Hakim Ziyech de Atlasleeuwen op voorsprong. De snackbar ontploft van euforie. 

In zijn snackbar is Mo overduidelijk de pater familias van het stel en hij deelt zijn kennis van het Marokkaanse voetbal maar al te graag met de jongere generaties. Dan staat hij voor het scherm, als een leraar voor zijn schoolbord. Gelijk na het doelpunt van En-Nesyri: "De eerste Marokkaan die op twee verschillende WK's heeft gescoord!"   

Rellen

De indrukwekkende wedstrijd van Marokko tegen België zal nog bij velen in het geheugen gegrift staan. De rellen die daarop volgden ook. "Dat zijn geen voetbalfans, dat zijn hersenloze mensen", vertelt Mo met een oog strak op het beeldscherm. Hij doet graag zijn zegje over de gebeurtenissen in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag. "Zoiets moet je niet negeren."

Hij begrijpt niet hoe het zo mis heeft kunnen gaan. "Dan mist er echt een stukje controle", legt hij uit. Mo kent alle jongens hier, en al hun ouders. "Ik denk dat dat wel helpt." Hij pleit ervoor om het niet alleen de nadruk te leggen op de rellen. Want op het Mercatorplein was ook een hele grote groep die de rotzooi allemaal weer opruimden. "Voor mij zijn dat de echte Marokkanen."

Bestellen in de rust

Door een tegendoelpunt en een afgekeurde goal is de wedstrijd nog niet gespeeld voor Marokko. De snackbar valt stiller, alle ogen gekluisterd aan het ene beeldscherm in de bovenhoek. Een jongen die net binnenloopt, onderbreekt de stilte. "Mag ik wat bestellen Mo?", vraagt hij. "Nee, pas in de rust mag je bestellen. Dat weet je toch?"

Het lukt de Canadezen niet om de Atlasleeuwen te temmen. Na 36 jaar weet Marokko zich eindelijk weer eens te plaatsen voor de achtste finales. "Dat was echt een mooi team", mijmert Mo. "Toen hadden ze nog van die korte broekjes."

Na de wedstrijd zitten enkele jongens nog na en snacken wat. Anderen gaan naar huis of de straat op. Een jochie met een knalrode voetbal onder z'n arm krijgt een flinke zak patat mee van chef Mo. "Groetjes thuis jongen!"