Vertrekkend burgemeester Blaricum blikt terug op afgelopen 15 jaar: "Had geen idee waar ik aan begon"

In april maakte de 63-jarige Blaricumse bekend te gaan stoppen als burgemeester, omdat zij meer balans wil tussen haar werk en privé. "Ik wil iets minder 24/7 en iets meer 7/24. Maar ik blijf wel werken", klinkt het duidelijk.

Dat besluit wereldkundig maken, vond zij het moeilijkste moment. De verhoudingen zijn immers goed. Er is geen noodzaak om de termijn eerder te beëindigen. De boodschap de ambtsketen begin 2023 over te dragen, is haar zwaar gevallen. Maar het moest naar buiten. Nu kon Blaricum de lange procedure naar haar opvolger starten en voor haar zelf was het hoge woord eruit. Dat was een last van haar schouders. Enige misrekening van haar kant is geweest dat zij sinds die bekendmaking iedere dag herinnerd is aan haar beslissing.

Minder herhaling

De wetenschap dat zij het afgelopen jaar alles voor het laatst heeft gedaan, heeft het allemaal 'lichter' gemaakt, zoals De Zwart-Bloch het verwoordt. "De herhaling is eruit. De dossiers lopen natuurlijk door, maar er is meer luchtigheid in het werk gekomen."

Nu haar afscheid spreekwoordelijk voor de deur staat, kijkt zij daar naar uit. Tegelijkertijd ziet de geboren Amsterdamse er ook een beetje tegenop. "Deze weken zijn best intensief. Afscheid nemen is emotioneel. Je laat veel dierbare mensen achter. Lastig om dat met droge ogen te doen, al weet ik dat ik een goed besluit heb genomen."

Maar alles lijkt goed op z'n plek te vallen. De to-do-lijstjes zijn steeds kleiner geworden, meer en meer is inmiddels afgevinkt. Achter de schermen helpt ze haar opvolgster Barbara de Reijke al met het inwerken en de overdracht van dossiers. 

Zwaardere overgang

Op 1 april 2008 nam de toen 48-jarige De Zwart-Bloch het stokje over van Helma Ton. Met de nodige bestuurservaring in Zutphen, waar zij onder meer fractievoorzitter was van D66 en wethouder, mocht zij bijna 15 jaar terug beginnen aan de burgemeestersklus in Blaricum. Een overgang die haar toch wat zwaarder viel dan vooraf gedacht.

"Ik had geen idee waar ik aan begon. Ik had jeugdig optimisme van: dat doen we wel even. Maar het was best ingrijpend om in een nieuwe plaats te beginnen en dan ook nog eens in een specifieke functie waarin mensen toch anders tegen je aan kijken. Maar het is goed gegaan. Burgemeester zijn is een prachtig ambt. Ik kijk er met een goed gevoel op terug", blikt zij terug.

Naast het vinden van een nieuw ritme en het goed uitoefenen van haar nieuwe baan, in een totaal andere omgeving, moest zij ook wennen aan de Gooise directheid. Als Amsterdamse was ze wel wat gewend, maar na een lange tijd in Zutphen te hebben vertoefd, was het toch flink schakelen. Van een plek waar nabuurschap een groot goed is naar een plaats waar het allemaal wat individualistischer en harder is. "In de loop van de 15 jaar ben ik wat harder en directer geworden", zegt ze. Daar voegt ze wel meteen aan toe dat de Blaricummers wel heel betrokken zijn bij het dorp. 

Nooit persoonlijk

Die mondigheid en hardheid trof zij ook aan in de politieke arena. Anderhalf decennium terug stond de Blaricumse raad bekend als vechtraad. De Zwart-Bloch moest voor rust in de politieke tent zorgen. Op de vraag hoe ze dat voor elkaar gekregen heeft, blijft ze het antwoord schuldig. Teruggaan naar de inhoud, het nooit persoonlijk maken en zorgen voor een goede sfeer, zijn de kernbegrippen die ze snel opsomt. Die betere sfeer probeerde ze bijvoorbeeld te regelen door na de vergaderingen borrels te houden, waarin de politici elkaar ook in een meer informele sfeer leerden kennen. Hard op de inhoud, zacht op de mens, is haar mantra daarover. 

Het burgemeesterschap is allesbehalve saai geweest. De Zwart-Bloch lijkt de afgelopen 15 jaar soepel te hebben geopereerd maar, zo zegt zij zelf, 'zijn er best spannende momenten geweest'. De afgelopen 3 jaar hebben in het teken van crises gestaan. Na de coronaperiode volgde direct de oorlog in Oekraïne, met als gevolg daarvan de opvang van vluchtelingen. Bestuurlijk pittige tijden, al zegt de Blaricumse zelf goed te gedijen in tijden van crisis.

Hoofdpijn

Lange tijd is de Blaricummermeent een hoofdpijndossier geweest. Nu ligt er een prachtige nieuwe wijk. Toen De Zwart-Bloch aantrad waren er grote financiële zorgen en leek er van de plannen weinig terecht te komen. Het was midden in de financiële crisis. Spreekwoordelijk heeft ze nachten wakker gelegen over de vraag hoe het college dit toch vlot kon trekken. Uiteindelijk is het gelukt. 

En wat als een boemerang alsmaar terugkwam, was de kwestie wel of niet fuseren. Twee officiële herindelingsprocedures en één verkenning heeft ze meegemaakt. Al met al heeft dat de nodige energie gekost met als resultaat dat Blaricum, Laren en Eemnes steeds nauwer zijn gaan samenwerken. Als burgermoeder is ze blij dat Blaricum zelfstandig is gebleven. De behoefte om autonoom te blijven is nog altijd groot of het bestuurlijk gezien toch anders had gemoeten, blijft de vraag.  

Nog een paar drukke dagen heeft ze voor de boeg (zie kader) en dan is het voorlopig gedaan met de hectiek. Eerst wacht een vakantie. Daarna is het plan haar adviesbureau weer nieuw leven in te blazen. Voordat ze het openbaar bestuur inging, gaf zij adviezen aan de zorg- en welzijnssector. Tevens kan zij menig organisatie met raad en daad bijstaan. Dat wil de 63-jarige weer gaan oppikken. 

Geen Amsterdam

Blaricummers blijven De Zwart-Bloch tegenkomen in hun vertrouwde omgeving. Haar man en zij blijven in het Gooise dorp wonen. Een verhuizing naar Amsterdam lag misschien in het verschiet, maar het stel heeft besloten om lekker te blijven in de gemeente die al bijna 15 jaar hun thuis is.

In haar laatste momenten als burgermoeder wil ze haar plaatsgenoten nog een boodschap meegeven: "Blijf het dorp koesteren zoals jullie nu doen", luiden haar woorden die een Eberhard van der Laan-touch hebben. "En houdt het verenigingsleven overeind. Dat kan ook, want er is genoeg aanwas."