De bekende Hilversumse dakloze Jolanda Hermans is niet meer. Elke dag stond ze wel voor de deur van winkelcentrum Kerkelanden, naast de prullenbak, wachtend op mensen die haar iets toe zouden stoppen. Met haar onschuldige voorkomen sprak ze vrijwel iedereen aan. Afgelopen zaterdag overleed ze, slechts 58 jaar oud. Ze was al langer ziek.
Na een paar keer hard kloppen doet haar Edwin open bij zijn caravan. Sinds vier jaar wonen Jolanda en hij in een caravan naast 'daklozenwijkje' Keerpunt Zuid aan de Loosdrechtseweg in Hilversum. Edwin en Jolanda stonden jarenlang bekend als 'zorgmijders' en leefden al negentien jaar lang samen op straat. "We zijn partners, maar we zijn niet ingeschreven als samenwonend en ook niet getrouwd. Twee onafhankelijke eenheden als partners", zo vertelt Edwin.
"Het leven op straat is zwaar. We werden veel weggestuurd. Jolanda had op enig moment 1.300 bekeuringen en ik 1.500. Moeilijker werd het toen we gebiedsverboden kregen. We konden nergens meer heen. De meeste mensen kennen ons van het viaduct bij de Sumatralaan. Ons 'uitslaapplekje', zo noemden we dat", blikt Edwin terug.
"We sliepen 's nachts bij de school, maar om zeven uur 's ochtends, voor de kinderen kwamen, moesten we daar weg. Dan gingen we naar het viaduct, daar konden we uitslapen. Maar we hebben overal gestaan, in heel Hilversum. De oude C1000, de Jumbo, bij de Hoogvliet. Supermarkten zijn een goede plek."
Afscheidsritueel
Het verhaal van Jolanda is triest. Wat veel mensen niet weten is dat ze twee kinderen achterlaat. "Dakloos word je niet zomaar. Ik had schulden. Jolanda heeft een ander verhaal. Ze veroorzaakte overlast, haar kinderen konden ook niet bij haar wonen en uiteindelijk is ze haar huis uitgezet."
"We waren misschien niet getrouwd", vervolgt Edwin. "Maar wel man en vrouw. Gisteren heb ik bij haar prullenbak een afscheidsritueel uitgevoerd, met wierook en het opzeggen van een Tibetaans dodengebed. Ik ben boeddhist, dit was mijn afscheid aan haar."
Medeleven
Jolanda was een geliefde verschijning voor winkelcentrum Kerkelanden, al schrok ze met haar benadering ook wel eens mensen af. "Je hoeft me niet onheus te bejegenen, hoorde ik haar een keer naar iemand roepen. Het viel me op dat ze een enorm rijke vocabulaire heeft. Is ze overleden? Ach, wat sneu!", vertelt een bezoeker van het winkelcentrum.
Zo reageren meer mensen, vol medeleven op het overlijden van Jolanda. Overal klinkt wel een leuke anekdote. De bestuurder van de buurtmobiel van Kerkelanden grinnikt als hij zijn herinnering deelt. "Ze flirtte soms een beetje met me."
"Dan kocht ik iets lekkers voor haar. Asperges uit een potje, die kon ze makkelijk eten"
Een andere mannelijke voorbijganger schiet in de lach als hem naar een herinnering wordt gevraagd. "Dan riep ze naar me: 'Hé knapperd, neem je wat voor me mee?' En dan kocht ik iets lekkers voor haar. Asperges uit een potje, die kon ze makkelijk eten."
Philip, de straatkrantverkoper van Kerkelanden, is duidelijk aangedaan door het nieuws. "Heel ziek al. Altijd buiten, altijd koud. Heel erg."
Prullenbak
Edwin gaat na het gesprek nog even slapen. Vanmiddag staat hij weer op zijn eigen vaste plekje aan de andere ingang van Kerkelanden, bij 'zijn' prullenbak.
Het is nog onbekend wanneer de uitvaart van Jolanda is.
