HILVERSUM - Ellie de Ridder kreeg afgelopen december midden in de winkelstraat Gijsbrecht van Amstelstraat in Hilversum een hartstilstand. Door snelle hulp van omstanders kan ze het navertellen. Maar ze beseft ook dat ze geluk heeft gehad en pleit er daarom nu voor om iedereen een reanimatiecursus te laten volgen én zo'n cursus verplicht te stellen op de middelbare school.
"Ik wil de auto starten en ik denk: 'nee, ik ben echt beroerd'. Ik ben de auto uitgegaan en tegen de auto gaan staan. En ik heb geroepen om hulp. Ik zag ook dat iemand mij zag en daarna is voor mij het licht uitgegaan", vertelt Ellie wanneer ze in gedachten teruggaat naar het bewuste moment.
Haar harde schreeuw trekt de aandacht, want onmiddellijk rennen meerdere mensen naar haar toe. Het was precies voor de Etos en het personeel liep gelijk naar buiten om te helpen. "Het is heel heftig om iemand zo levenloos te zien", vertelt Jacqueline Blarcum van de drogist. "Een heel andere kleur had ze."
'Je gaat het redden'
Dan rijdt verpleegster in opleiding Hanne langs. Ze ziet dat er mensen in paniek zijn en zet haar auto stil. Gelijk beseft ze dat ze moet gaan reanimeren en begint te pompen. Daarna neemt Kemal Donmez, die kort daarvoor ook toevallig voorbijreed en stopte, de reanimatie van Hanne over. "Ik heb gewoon ad hoc gereageerd en ben doorgegaan", vertelt hij. Op een gegeven moment ziet Kemal Ellies ogen opengaan. "En ik schreeuwde, kom op je gaat het redden, je gaat het doen. Ik heb waarschijnlijk de gekste dingen geroepen."
Drie uur later wordt Ellie wakker in het ziekenhuis in Blaricum. Daar vertelden ze haar dat ze een hartaanval en hartstilstand had gekregen. "Ik reageerde eerst jolig zo van 'oh dus ik was even dood'. Het was echt heel bizar."
Tekst gaat verder onder de video.
Ellie heeft geluk gehad dat er mensen in de buurt waren die konden reanimeren. Zo volgt Kemal Donmez als bedrijfsleider van een beddenspeciaalzaak elk jaar een BHV-cursus. En Hanne wordt opgeleid tot verpleegkundige.
Maar het had zomaar kunnen zijn dat er geen mensen waren die konden reanimeren. Volgens cijfers van de Hartstichting krijgen ongeveer 17.000 mensen per jaar een hartstilstand buiten het ziekenhuis. Van hen worden 8.000 mensen gereanimeerd. In ruim 75 procent van de gevallen zijn er omstanders die beginnen met reanimeren voordat de ambulance er is. Maar dat betekent dus ook dat dat in een kwart van de gevallen niet gebeurt.
Verplicht op cursus
Ellie pleit daarom voor meer aandacht voor reanimatie en een verplichte cursus voor middelbare scholieren. "Het is belangrijk dat je kan reanimeren. Eigenlijk is het heel makkelijk. Je moet wel stoer zijn en het kunnen. En mocht je het dan zelf niet kunnen of willen, zorg dan dat je weet wie in je omgeving het kan", vertelt ze. "Je kent de reclame wel van de paar minuten die je maar hebt. Dat waren mijn minuutjes."
Ook de mensen die haar hebben geholpen, weten nu uit ervaring hoe belangrijk het is dat het kunnen. Kemal vindt dat mensen het belang moeten inzien van reanimeren. "Als ik het spiegel en bedenk dat het mij of mijn vader of moeder zou overkomen, zou ik het ook fijn vinden als die ter plekke geholpen worden. Daarom vind ik het heel belangrijk dat mensen een cursus doen en het verplicht wordt voor scholieren."
"Als ik niet had geschreeuwd en om hulp had geroepen, was ik dood geweest"
Kemal benadrukt dat reanimeren niet moeilijk is, maar dat je op het moment zelf een knop moet omschakelen en het fysiek goed moet uitvoeren. "Op dat moment, als veel mensen in paniek zijn, moet je wel je koppie erbij houden en het correct uitvoeren." Ook Jacqueline Blarcum zou het goed vinden als iedereen zou moeten weten hoe je moet reanimeren. "Het is zo fijn om iemand te kunnen helpen en te weten wat je moet doen zodat je niet in paniek raakt."
De Hartstichting laat weten voorstander te zijn van het aanbieden van reanimatieonderwijs op middelbare scholen, maar het niet verplicht te willen stellen. De stichting heeft in 2015 een petitie met ruim 36.000 handtekeningen aan 'Platform Onderwijs 2032' aangeboden om hier aandacht voor te vragen. Daarnaast stimuleert de Hartstichting zoveel mogelijk mensen om een reanimatiecursus te volgen en die jaarlijks te herhalen.
Bedanken
Intussen zijn we drie maanden verder en is Ellie al haar 'redders' heel erg dankbaar. "Het was nodig, want anders was ik er niet meer geweest. Als ik niet had geschreeuwd en om hulp had geroepen, was ik dood geweest."
Daarom wil ze de mensen die haar geholpen hebben bedanken met een boek als herinnering. "Wat moet je iemand geven die je zo geholpen heeft? Dat is niet in geld uit te drukken. Dat hoeft ook niet. Maar het is gewoon een herinnering." Voor iedereen heeft ze er wat ingeschreven: '17 december 2020 riep ik om hulp en toen was jij er. Dank, van Ellie.'
Glimlach van oor tot oor
Iedereen is blij om Ellie nu in levenden lijve te zien. "Met een glimlach van oor tot oor. Godzijdank is het zo afgelopen", aldus Kemal. "Het is wel fijn om haar zo te zien. Nu kan je het beter afsluiten", vertelt Hanne. "En ik ben trots dat ik er ben heengegaan en gewoon de reanimatie heb gedaan."
Het gaat nu goed met Ellie. "Ik krabbel op. Het bleek dat ik in mijn drie kransslagaders vernauwingen had." Na twaalf dagen mocht ze het ziekenhuis verlaten. "Ik heb een ontzettende tik gehad, maar het gaat best goed", besluit ze.
