Dit blijft de Gooise 'kopschoppers' bespaard: "Spaanse gevangenis maakt je kapot"

De Spaanse justitie besloot deze week het onderzoek naar de fatale vechtpartij van twee weken geleden, waardoor de 27-jarige Carlo Heuvelman overleed, over te dragen aan de Nederlandse autoriteiten. Tot tevredenheid van de advocaat van zeker één van de negen Gooise verdachten, die vanaf het begin af aan er voor pleitte dat de zaak niet in Spanje, maar in Nederland verder behandeld zou moeten worden.

Beter voor de verdachten, zo was de gedachte. Ze zijn nog jong en het is - zo vindt de advocaat - belangrijk voor ze dat ze in een eventuele voorlopige hechtenis door hun familie bezocht kunnen worden. 

Dat kan Rob van der Dussen beamen. Zijn zoon - Romano van der Dussen - zat meer dan twaalf jaar vast in zeven Spaanse gevangenissen, waaronder enkele jaren in de Centro Penitenciario de Mallorca, de grote gevangenis van Mallorca. De Oudkarspeler werd achttien jaar geleden veroordeeld door de verkrachting en aanranding van vrouwen, waar hij achteraf niets mee te maken bleek te hebben. Pas nadat DNA-sporen op een van de slachtoffers gelinkt konden worden aan een andere verdachte, werd Romano vrijgesproken.

Een pretje was het allerminst, volgens Rob. "De omstandigheden zijn er slecht, heel slecht", zegt de vader die van dichtbij beleefde hoe zijn zoon veranderde achter de Spaanse tralies. "Het klinkt als een cliché, maar vergeleken met Spanje zijn de Nederlandse gevangenissen echt een vijfsterrenhotel. Romano had een kleine cel, van zo'n twee bij vijf meter, die hij ook nog eens met anderen moest delen. Ze mochten maar een uurtje per dag naar buiten. De rest van de dag zat hij tussen de kakkerlakken, slapen deed hij op een bed dat niet veel meer was dan een stuk schuimrubber."

Als Nederlandse gevangene, vast op Spaanse bodem, ga je je alleen voelen. "Zeker als je geen Spaans spreekt, dan kun je het wel vergeten. Romano heeft zich echt zelf moeten redden. Contact met thuis is er bijna niet bij. Je kunt niet zomaar bezoek ontvangen en ook naar huis bellen kun je niet vaak. Het leven in de gevangenis is niet mals, want als buitenlander ben je vaak ook nog eens een prooi voor de Spanjaarden."

Groep jonge Gooise verdachten

Kortom: dat de Gooise jongeren zich straks - als het zover komt - niet voor een Spaanse rechter, maar voor een Nederlandse rechter moeten verantwoorden scheelt een slok op een borrel. "We gaan hier veel humaner met mensen om", weet Van der Dussen.

Dat begint volgens hem al met het voorarrest. "Deze jongens hebben dan nog wel goede advocaten, naar ik begrijp. Romano moest het doen met een advocate die haar eerste zaak deed en nog totaal onervaren was en Spaans sprak. Dat maakte het al ontzettend moeilijk", blikt vader terug. "Daar komt nog eens bij dat je meteen vastgezet wordt als je opgepakt bent en ook vast blijft zitten. Dat kan al met al best lang duren. Daar komt nog eens bij dat het in Spanje ook allemaal niet zo snel gaat, voor je het weet zit je een hele tijd vast. Je hebt met niemand contact, behalve met je advocaat. Pas na een week of zes mocht Romano eindelijk een keer vijf minuten naar huis bellen. Het was voor hem een hel, maar voor ons thuis voelde het ook heel onmachtig."

En dan gaan we nog voorbij aan het politieverhoor. Vader Rob vertelde een paar jaar geleden al aan NH Nieuws dat zijn zoon hard werd mishandeld om een bekentenis af te dwingen. 

Vader Rob en zoon Romano van der Dussen deden enkele jaren geleden hun verhaal aan NH Nieuws. Romano liet het achterste van zijn tong zien en vertelde tot in detail wat hij meemaakte in de gevangenis in Spanje. Tekst gaat verder onder de video.

Wond gaat weer open

Hoewel de zaak van de Gooise 'kopschoppers' een heel andere is dan die van Romano van der Dussen, is er natuurlijk wel de gelijkenis dat het in beide gevallen gaat om Nederlanders die in Spanje met justitie in aanraking komen. En dan hadden de Gooise jongens ook nog eens in dezelfde gevangenis terecht kunnen komen als waar Van der Dussen vast zat.

Het zorgt er al met al voor dat voor zowel vader als zoon Van der Dussen een oude, maar nog lang niet geheelde wond weer open gaat. "Mensen zien die vergelijking toch en zeker Romano wordt sinds het nieuws over de vechtpartij veel benaderd met vragen", vertelt vader Rob. "Hij heeft zijn leven op Mallorca weer opgepakt. Hij werkt op zee en heeft het voordeel dat hij dan ook niet al te goed bereikbaar is. Echt praten over wat er allemaal gebeurd is, doet hij ook liever niet."

De twaalf jaar lange, onterechte, gevangenisstraf heeft Romano veranderd, zegt zijn vader. "Hij loopt nog steeds bij een psycholoog. Dat klinkt heel zwaar, maar je moet het zo zien dat hij nog wel angst heeft en nachtmerries over wat hij heeft meegemaakt. Dat kun je je wel heel goed voorstellen ook. Je zou niet graag met hem ruilen. Een gevangenisstraf gaat op den duur voorbij, maar je houdt dat de rest van je leven bij je. En dan heb ik het niet allen over de straf zelf, maar ook over wat de mensen over je denken. Je naam blijft voor altijd verbonden aan de gevangenis en de misdaad."