Hij is gisteravond laat geland in Marrakesh: Hilversummer Soufian Bellali (38) twijfelde geen moment toen hij hoorde van de verwoestende aardbeving in zijn vaderland en op televisie de beelden zag. Hij moest wat doen. Gisteren stapte hij op het vliegtuig, klaar om zijn geboorteland en 'zijn' volk te helpen. Vanuit een missie: "Het is verschrikkelijk om mensen te verliezen", weet hij.
De stofwolken van de zeer zware aardbeving in midden-Marokko afgelopen weekend zijn nog maar amper opgetrokken. De cijfers zijn kil: al meer dan tweeduizend mensen overleefden het natuurgeweld niet, nog een veel hoger aantal raakte gewond. En dat is voorlopig nog niet alles. Met nog vele slachtoffers onder het puin, kunnen de aantallen nog flink oplopen.
De hulp komt langzaam op gang. De wegen naar het rampgebied toe zijn, zeker na de aardbeving, slecht begaanbaar.
Geschrokken
Het nieuws raakt de wereld, maar vooral ook Marokkanen waar ook ter wereld. Soufian (38) woont nu twintig jaar in Nederland, maar werd geboren in Al Hoceima om later te verhuizen naar Tetouan. De Hilversummer heeft van beide kanten nog veel familie in Marokko. Zij schrokken enorm van het nieuws.
"Het is altijd schrikken bij zulk nieuws, maar nu is het je eigen land. Je bent er geboren en opgegroeid, dat doet nog veel meer pijn", vertelt hij NH vlak voordat hij op het vliegveld stapte vanmiddag. Dat hij zijn koffers zou pakken en naar Marokko zou gaan, was geen twijfel: hij moest helpen.
“Je was gister met je hele familie, en in één keer ben je alleen met niemand om je heen”
Soufian is al jaren maatschappelijk betrokken, onder meer met zijn eigen stichting Lifetime Project. Zij zetten zich grotendeels in voor het verbeteren van levensomstandigheden, in Marokko maar ook in Nederland. Een stichting die hij opzette na het overlijden van zijn moeder. Het werd zijn doel om anderen te helpen.
De Hilversummer reist samen met andere vrijwilligers geregeld naar het Atlasgebergte om waterputten aan te leggen en voedingspakketten te brengen.
Na de aardbevingen reist hij weer naar Marokko, onder andere omstandigheden maar met hetzelfde doel. "Ik kon niet slapen en wist dat ik moest gaan helpen, want ik weet hoe het voelt om iemand te verliezen. Ik ben zelf mijn moeder, broer en zus verloren, dus ik weet hoeveel pijn dat doet."
Tekst gaat door onder de foto.
Wat Soufian precies gaat aantreffen weet hij nog niet. Het epicentrum van de aardbeving ligt in Ighil, op zo'n 70 kilometer van de stad Marrakesh. Het zwaarst getroffen gebied ligt in het Atlasgebergte en is zeer ontoegankelijk.
"Er zijn nog steeds mensen die geen hulp hebben gekregen, er wordt hier en daar geholpen maar er zijn ook plekken waar totaal geen vervoer kan komen", weet Soufian. De dorpen daar zijn niet voorbereid op aardschokken, omdat deze er zelden zijn geweest. "Nog steeds zijn er mensen waar nog niemand bij is geweest, de wegen waren al moeilijk en nu al helemaal."
Buiten slapen
De beelden van de paniek na de aardbeving staan op zijn netvlies. Zelfs dagen na de aardbeving slapen er mensen op straat. En niet alleen omdat ze geen huis meer hebben, maar vooral ook uit de angst dat wat er nog wél staat instort. Vlak na zijn aankomst sliep Soufian nog in een hotel, maar vandaag ondergaat hij hetzelfde lot wanneer hij dieper en dieper het getroffen gebied in gaat.
Met zeven andere vrijwilligers gaat hij naar het Atlasgebergte, om alle mensen die alles kwijt zijn te helpen. “Iedereen helpt op z’n eigen manier en wij helpen op onze manier, we moeten het samen doen”.
