BUSSUM - De Bussumse restauranthouder Dave Wiegert maakt flinke schulden door de coronacrisis. De huur betalen zit er al maanden niet meer in, de achterstand van andere vaste lasten loopt ook hoger op en dat terwijl er bijna geen cent binnenkomt. Maar opgeven wil Dave niet. "Dat kan ook niet. Ik heb in deze zaak zeker twee ton geïnvesteerd. Dan trek je toch niet zomaar de stekker eruit? Als het moet ga ik zelfs naar de bank voor een lening", zegt hij stellig.
Dave runt al vele jaren restaurant Stokjes en Lepel aan de Bussumse Nassaustraat. Het restaurant loopt al jaren goed en Dave kan rekenen op een grote schare vaste klanten. Maar voor de tweede keer dit jaar moet het restaurant voor langere tijd op slot vanwege de verscherpte coronamaatregelen.
Het restaurant zomaar dichtgooien en wachten tot de storm over is, kan Dave niet. Met een omgebouwde caravan brengt hij het restaurant nu naar de mensen thuis. "Die caravan had ik nog in een stalling staan. Tijdens de eerste lockdown ben ik hem gaan ombouwen tot mobiele bar. Overdag staat hij nu voor mijn zaak, zodat mensen er een bakje koffie of een broodje kunnen halen. 's Avonds gaan we er mee op pad", vertelt hij enthousiast.
"We hopen dat dit zich straks terugbetaalt en dat de mensen ook weer naar ons restaurant komen. Ik hoop natuurlijk dat die dag heel snel komt"
Meerdere dagen per week rijdt hij door de regio en zelfs daarbuiten om een avondje klanten in een bepaalde straat te bedienen. "We kunnen wel gaan bezorgen met eten in van die plastic bakjes, maar dat vind ik niets. Dit vind ik veel leuker. En ik denk de klanten ook", vertelt de Bussumer. "Mensen kunnen zich van te voren met hun straat opgeven. De mensen eten gewoon thuis, achter hun gedekte tafel. We zorgen dat dat er allemaal super netjes uitziet. Het eten maken we vanuit de caravan voor de deur en serveren we vervolgens zelf. Echt een restaurantbeleving aan huis dus. Het wordt steeds meer gewaardeerd en we worden ook steeds vaker gevraagd om te komen."
Zolang zijn restaurant dichtblijft, blijft Dave met de caravan rondrijden. "Misschien kunnen we zo ook wel het kerstdiner bij de mensen thuis serveren, wie weet", zegt hij met een lach.
Tekst gaat verder onder de video.
Pure noodzaak
Het ‘restaurant aan huis’ van Dave is niet zomaar een ludieke actie om klanten aan huis te bedienen in een gekke tijd. Het is pure noodzaak, want elke euro die nu binnenkomt is er één. “En het zorgt ervoor dat we aan onze klanten zien dat we er nog zijn, dat we creatief zijn en leuke dingen doen. We hopen dat dat zich straks terugbetaalt en dat de mensen ook weer naar ons restaurant komen. Ik hoop natuurlijk dat die dag heel snel komt."
De maanden afgelopen voorjaar, maar ook de maanden nu dat Daves restaurant dicht is zorgen voor flinke schulden. De huur is al een paar maanden niet betaald en de schade loopt ondertussen in de tienduizenden euro's. "Dat verdien je echt niet zomaar terug, maar ik blijf mijn best doen. De reden dat het restaurant nog niet is omgevallen, komt onder meer door een gulle huisbaas. Hij heeft gezegd: 'Joh, Dave. Leg die rekeningen op een stapel en dan zien we daarna wel hoe we er uit komen'."
"Ik blijf altijd positief en enthousiast. Als ik er zelf niet meer in geloof, wie doet het dan nog?"
Dave: "Dat vind ik echt een super gebaar. Maar feit blijft dat ik straks wel moet betalen. Ik heb ondertussen al mijn spaargeld al in de zaak gestoken de afgelopen maanden. Dat zorgt er wel voor dat we thuis minder geld hebben om een maand mee door te komen. Het is gewoon een enorm zware tijd. Ik ben ook heus niet de enige. Heel veel horecaondernemers ervaren het zo, vrijwel allemaal staan we er financieel slechter voor. Dat hoor ik ook van collega's om mij heen. Maar we beseffen ook dat wij hier niets aan kunnen doen, niemand kan dat. De situatie is nou eenmaal zo. We moeten er het beste van maken."
Geld lenen
Het woord opgeven staat niet in het woordenboek van Dave. Hij wil het niet en houdt meer dan genoeg hoop op betere tijden, maar ook al zou hij willen stoppen: het kan niet. "Ik heb in al die jaren een naam opgebouwd met mijn restaurant. Ik heb deze zaak van top tot teen verbouwd en er 'mijn' restaurant van gemaakt. Er zit hier twee ton in. Ik kan de boel hier niet zomaar dicht doen en dan ergens anders opnieuw beginnen. Dat is kapitaalvernietiging. Dus ik moet en zal deze periode doorkomen. In het ergste geval vraag ik een lening bij de bank om weer een tijd te kunnen overbruggen. Daar heb ik de laatste tijd al een paar keer serieus over nagedacht. Het zou echt een enorm risico zijn, zeker in deze tijd, maar als het moet dan moet het. "
Al het geld dat Dave nu verdient, gebruikt hij om rekeningen af te betalen. En dat is schipperen. “Soms verdien je genoeg om een deel van de opgelopen schulden terug te betalen, maar dan heb je zelf weinig inkomen. Ik heb ook een gezin dat ik moet onderhouden.”
Mooie kanten
De crisis trekt een zware wissel op Dave, zijn vrouw Ling-chun Chen en hun gezin. Toch blijft hij altijd positief en enthousiast. "Dat moet ook wel. Als ik er zelf niet meer in geloof, wie doet het dan nog? Ik merk wel dat ik vaker een dagje vrij neem om ook tijd aan mijn gezin te besteden. Daarnaast zijn we afgelopen zomer, hoe moeilijk het ook financieel is, toch even weggeweest naar de camping. Dat is kostbare tijd die we toch samen besteden. En dat is ook wel weer het positieve van het hele verhaal. Ik probeer van al deze ellende ook de mooie kanten te zien."
