Hockeyster Elsemieke Havenga: "Een goed spelinzicht was mijn grootste kracht"

Thuis bij Huize Hillen stond een hockeystick in de gang, want pa Hillen was een hockeyer. Toch was het geen uitgemaakte zaak dat dochter Elsemieke ook zou gaan hockeyen. Tennissen kon ze namelijk ook als de beste. Zo speelde ze als meisje al toernooien met generatiegenoot Marcella Mesker. Uiteindelijk werd het hockey. "Omdat ik uiteindelijk toch een teamsporter ben."

Nummer 9

In haar kantoor hangt het Oranje-shirt met nummer 9 erop, het nummer dat ze haar hele interlandcarrière zou dragen. "Ik kwam in het Nederlands team, blijkbaar was het nummer toen vrij, en ik ben er eigenlijk nauwelijks uit geweest. Dan is het makkelijk om je nummer te houden."

Op de vraag of een vast nummer belangrijk is, moet Elsemieke even diep nadenken. "Ja", is haar antwoord vervolgens, "het is herkenbaar, het hoort bij jou, maar het slaat natuurlijk nergens op." Het gaf overigens niet zoals bij voetbal, garantie op een vaste plek in de kleedkamer. "Wie het eerste kwam pleurde z'n spullen ergens neer."

Haantje-de-voorste

Ongemerkt, zoals ze zelf zegt, kwam Elsemieke steeds in een hoger team. Totdat ze op dertienjarige leeftijd al haar debuut maakte op het hoogste niveau. "Ik ging al heel snel naar hogere teams. Met hockey was ik altijd haantje-de-voorste. Ik won altijd wel. Geef mij die bal en ik deed het wel. Dan merk je dat je de beste bent."

Haar snelle opkomst had mede te maken met de introductie van kunstgras, waar niet alle dames mee uit de voeten konden. "Ik startte op gras en toen kwam het kunstgras. We wisten niet eens wat voor schoenen we daarvoor moesten hebben. Het eerste jaar dat we een WK op kunstgras hadden, dat was in Madrid, toen hebben we van alles uitgeprobeerd. Het is daardoor een hele andere sport geworden."

Spelinzicht

"Mijn grootste kracht was mijn spelinzicht", zegt Elsemieke. Ik kon iemand vrij voor de goal zetten. Dan dacht iedereen: 'waar gaat die bal heen?' Maar dan had ik gezien dat daar die opening lag. Ik kon het spel versnellen door een hele mooie pass. Ik was ook heel technisch, dus ik kon die bal ook krijgen waar ik wilde. Ik kon ook iemand makkelijk uitspelen, maar ik was niet zo snel."

Gouden generatie

Elsemieke Havenga-Hillen maakte jarenlang deel uit van een gouden generatie hockeysters. "We hadden een hoop meiden die goed waren. We hadden een vaste kern met Marjolein Eijsvogel, Sandra Le Poole, Lisette Sevens, Carina Benninga, Sophie von Weiler en keepster Det de Beus. Dat heeft een hele stabiele kern gebracht."

Ze vervolgt: "In 1984 werd een hoogtepunt bereikt met het winnen van Olympisch goud in Los Angeles. Vier jaar eerder stond dameshockey voor het eerst op het Olympische programma, maar Nederland, en vele andere landen, boycotten die Spelen in Moskou vanwege de Sovjet inval in Afghanistan. Ook toen waren de hockeysters topfavoriet. Na de winst in 1984 duurde het nog 24 jaar voordat de dames opnieuw goud zouden winnen. "Je denkt die hockeydames winnen altijd goud, nu wel, maar toen niet."

Kijk hier voor meer Noord-Hollandse iconen