Eind goed, al goed voor het Blaricumse gezin dat hun huis uitgezet dreigde te worden: ze mogen toch blijven. "Gefeliciteerd, jullie mogen in jullie woning blijven wonen", kregen ze vanmiddag via een verlossend telefoontje te horen van woningstichting Gooi & Omstreken. Martin Wallenburg en zijn gezin zijn dolgelukkig, maar ook nog wat beduusd. "Hier hadden we niet meer op durven te hopen, mijn vriendin kan eindelijk in rust aan haar herstel werken".
Martin en zijn gezin dreigden vlak voor kerst hun woning te worden uitgezet. Dat zou volgens planning morgen gebeuren, maar vorige week kregen ze al twee maanden respijt.
Voor Martin en zijn vriendin, die in juni van dit jaar betrokken raakten bij een zeer ernstig auto-ongeluk, was uitstel slechts een druppel op de gloeiende plaat. De gezondheidssituatie van de vriendin van Martin is dusdanig ernstig en zorgelijk dat een verhuizing zelfs grote risico's met zich met zou brengen. Bovendien kan zijn vriendin elk moment worden opgeroepen voor een nieuwe operatie.
Martin kan het nog niet geloven
Het lijkt nu allemaal toch goed te komen. "Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik ben zo dankbaar. Ik kan het bijna nog niet geloven. Komt morgen echt niet de deurwaarder om me uit huis te zetten?", reageert Martin vanmiddag nog wel twijfelend op het telefoontje van de woningcorporatie.
Na alles wat het gezin de afgelopen jaren heeft meegemaakt is het vertrouwen weggeëbd. Het bericht van Gooi & Omstreken dat ze in hun eigen huis kunnen blijven, daalt dan ook maar langzaam in. "Ik ben echt nog een beetje beduusd. Dat mijn vriendin rustig aan haar herstel kan werken en dat we rustig kerst kunnen vieren. Het is onvoorstelbaar."
"Ik kan het bijna niet geloven. Komt morgen echt niet de deurwaarder?"
Martin en zijn gezin dreigden hun huis uitgezet te worden, omdat het huurhuis op de naam van zijn overleden vader stond. Martin was officieel geen huurder en moest dus vertrekken. Het meest wrange: Martins vriendin kreeg een huis aangeboden van dezelfde woningcorporatie, vijfhonderd meter verderop. Het gezin wilde veel liever in hun huidige woning blijven, maar de corporatie hield voet bij stuk.
Martin vocht als een leeuw om ervoor te zorgen dat hij in zijn huidige huis kon blijven. Zelfs een rechtszaak mocht niet baten. Martin liet het erbij zitten, met alle gevolgen van dien. Het ontbreken van een formele huurovereenkomst is in die situatie geen prioriteit voor het gezin. "We waren aan het overleven", zegt Martin over die tijd.
Rapport geeft de doorslag
De Woonbond, de gemeente Blaricum, artsen, de advocaat van Martin, de school van hun elfjarige zoon: iedereen sprong in de bres om de woningstichting te bewegen tot een ander besluit en dat viel uiteindelijk vanmiddag.
Een rapport dat niet was doorgestuurd vanuit een cruciale instantie en een nieuwe brandbrief van de school van de zoon Martins vriendin geven nu de doorslag. Een woordvoerder van de woningstichting belde vanmiddag het gezin om het goede nieuws door te geven.
