Energierekening nog steeds een kopzorg
De overheid en de energiesector proberen door goede
samenwerking de inkomensderving door onbetaalde energierekeningen te verzachten.
Het Energie Noodfonds blijkt in de
praktijk slechts een pleister op de wonden en geen structurele oplossing voor
de toenemende energiearmoede. Huurders van sociale huurwoningen zijn het meest
vatbaar voor deze vorm van armoede.
Energie
armoede
Een grote stap in het oplossen van energiearmoede zou moeten
komen van verhuurders zowel particulier als coöperaties. Dat vraagt grote
investeringen die maar gedeeltelijk worden gesubsidieerd. Het voordeel van deze
maatregelen slaat echter vooral neer bij de huurders in de vorm van een lagere
energierekening en bij de energiesector door minder afschrijvingen van
energieschulden.
Zwalkend overheidsbeleid
Geen enkele subsidie als impuls om deze investeringen te
doen is volledig kostendekkend. Wél zorgen de gerealiseerde verbeteringen voor een
hogere aanslag WOZ en vermogensbelasting. Tel hier het begrenzen van de
huurprijzen bij op en vooral kleine investeerders zien geen andere optie dan
hun vastgoed te verkopen in plaats van bij te dragen aan een energiezuinigere
woningmarkt.
