Ismail is vastberaden om het gesprek over femicide met zijn moeder en nichten aan te gaan.
HILVERSUM - Geweld tegen vrouwen is een groot - en groeiend - probleem. De moord op de 17-jarige Lisa uit Abcoude schokte heel Nederland en leidde tot felle maatschappelijke discussies en protesten. Ook in Hilversum wordt aandacht gevraagd voor het onderwerp: op zondag 30 november om 13.00 uur organiseert Orange the World de Awareness Walk Around, een stille mars waarbij deelnemers rondes lopen over het Marktplein om letterlijk stappen te zetten tegen femicide. In aanloop naar die mars interviewt NH Gooi vier deelnemers over hun beweegredenen om mee te doen. "Met familie en vrienden moet ik het hier eens goed over gaan hebben."
Thuis wordt er eigenlijk nooit over het onderwerp gepraat, merkt hij. Of zijn moeder of nichten zelf weleens te maken hebben gehad met intimidatie? "Oprecht geen idee," zegt de 21-jarige Ismail El Boughlamy uit Hilversum na een stilte. "Ik heb het nog nooit gevraagd."
Zou je dat niet eens willen, of moeten, navragen?
"Goeie vraag." Ismail haalt zijn schouders op: "Ik ga er maar van uit dat het niet zo is. Want als het wél zo was, dan zou het thuis wel besproken worden, denk ik… Toch?"
Hij lacht verlegen. "Maar ja, eigenlijk is dat geen goed antwoord. Dat weet ik ook wel. Het is superbelangrijk om het alsnog aan te kaarten. Dit gaat over veiligheid - je wil dat iedereen zich veilig voelt."
"Als de vrouwen in mijn omgeving zich geïntimideerd voelen, dan zeggen ze dat wel... Toch?"
Geweld tegen vrouwen neemt toe. Wat vind je daarvan?
"Verschrikkelijk. Je wil natuurlijk dat iedereen zich veilig voelt. Ik denk dan meteen aan mijn moeder en nichten. Het voelt gewoon… ja, een beetje k*t om te bedenken dat het kan gebeuren. Sorry voor mijn taalgebruik."
Ismail wil graag zoveel mogelijk positiviteit uitstralen. "Daar geloof ik in." Maar dat is bij zo'n naar onderwerp zoals femicide niet altijd mogelijk.
"Ik ben onderdeel van de Jonge Hilversummers, een jongerencommunity. Wij zetten ons altijd in voor projecten die de wereld beter maken." Alleen hoe doe je dat in het geval van geweld tegen vrouwen? Dat is nog maar de vraag.
"Het is lastig om positief te blijven als je denkt aan wat je familie kan overkomen."
Wat kan juist jíj doen tegen femicide?
"Als man?" Dat vindt Ismail lastig. Hij neemt even de tijd, voordat hij antwoord geeft. "Ik denk er veel over na. Ten eerste moet alles bespreekbaar worden. Ik kan in ieder geval beginnen met vragen stellen aan mijn moeder en nichten."
Dan lijkt er een lichtje te gaan branden: "En met andere mannen praten. Met vrienden spreken over het onderwerp. Dat doe ik trouwens al: vragen wat zij van vrouwengeweld vinden. Iedereen vindt het verschrikkelijk en we willen dat het stopt."
Maar hoe je het écht aanpakt? Dat is ingewikkeld. "Mijn vrienden en ik hebben het niet dieper gehad over wat wij kunnen doen. Als mannen hebben we een sleutelrol in de oplossing van dit grote probleem, maar we zijn nog een beetje aan het worstelen om daar manieren voor vinden."
"Met familie heb ik het hier niet echt over, met vrienden bespreek ik het wel. Maar we gaan niet de diepte in."
Heb je zelf wel eens een vrouw lastiggevallen, of dat soort momenten meegemaakt?
Ismail, resoluut: "Nageroepen? Nee, zeker niet, en dat hoef ik ook niet te doen. Ik ben een leuke, spontane jongen, maar ik heb nog nooit in mijn leven een vrouw op straat uitgefloten of uitgescholden. Ik begrijp gewoon niet waarom andere mensen op straat dat wel doen. Het is raar gedrag."
"Er lopen blijkbaar veel gekkies rond, helaas. Zij hebben gewoon geen respect", concludeert Ismail. "Het is wel kwalijk dat dit hier in Nederland, waar het veilig zou moeten zijn, nog gebeurt. Een beetje jammer."
"Nederland moet toch gewoon veilig zijn? Kwalijk, en een beetje jammer, dat geweld naar vrouwen hier nog gebeurt."
Zie je straatintimidatie wel eens gebeuren?
Eigenlijk nooit, geeft Ismail toe. "Misschien omdat ik er als man geen ervaring mee heb en het mij dus niet opvalt."
Maar als hij zoiets zou zien, dan weet hij wel wat hij moet doen: "Dan spreek ik iemand aan. Ik vraag: waar ben je mee bezig? Hoezo doe je dit? En dan zeg ik: stel dat iemand dit bij jouw moeder of zusje doet - zou je dat oké vinden? De volgende keer: wel respect hebben!"
