Aan het einde van de 19e eeuw werd 'Fort aan het Pampus' gebouwd als onderdeel van de Stelling van Amsterdam. Het fort moet met stevig geschut voorkomen dat oorlogsschepen Amsterdam kunnen beschieten. Met succes: dankzij het fort was de hoofdstad vrijwel onbereikbaar. 

Na 1933 blijft Pampus vervallen en verlaten. Het is een ruïne, waar de bomen door de muren groeien en de vloeren bedolven zijn met afval. Af en toe voeren mensen nog naar het eiland, om te feesten of om houten planken te mee te nemen. Sjoert Brevé: "Daar konden ze dan een schuurtje van bouwen, of vuur mee maken. Zo is het fort ook helemaal ontmanteld."

Er bleef weinig goeds over van het eiland wat ooit zoveel voor Nederland heeft betekend. Totdat in 1986 zes pioniers besloten Pampus weer in ere te herstellen. Een zeer omvangrijke klus, wat niet zonder slag of stoot is uitgevoerd. 

Pampus Pioniers

In het boek 'Pampus Pioniers, Zij die het forteiland van de ondergang hebben gered' neemt Brevé de lezer mee in de geschiedenis van het fort. Wat er allemaal is gebeurd nadat het eiland zo vervallen raakte. En hoe in 1983 Jan Geesink, één van de pioniers, voor het eerst op Pampus aankwam en zag wat er nog - of beter gezegd niet meer - van over was.

Donderdag werd het boek gepresenteerd op het forteiland, in het bijzijn van vier van de zes pioniers. "Het is prachtig dat Brevé de zin en het geduld had om alle brieven, faxen, verslagen, krantenknipsels en foto's van Pampus door te nemen" zegt één van de pioniers. "We zijn trots dat deze indrukwekkende geschiedenis nu, niet alleen voor ons, maar voor iedereen toegankelijk is."