Man Bibian Mentel blij dat het goed gaat met kinderen: "We genieten van het leven"

De man van de overleden snowboardkampioen is met de kinderen op vakantie geweest in Spanje en ze hebben naar eigen zeggen 'enorm genoten'. "En mooie nieuwe herinneringen verzameld. Bibian vond bezittingen minder interessant. Herinneringen duren veel langer en daar heb je het veel vaker over. Als je op je sterfbed ligt, dan heb je het niet over die mooie dikke auto en dingen die je hebt verzameld, maar over mooie herinneringen. Dat heb ik van haar geleerd", legt Spee uit.

Bibian Mentel overleed eind maart na een 22 jaar durende strijd tegen kanker. Vaak overwon ze de ziekte en maakte ze daarna grote sportieve successen mee door onder meer drie Paralympische gouden medailles te winnen. Bibian was erg geliefd, onder meer door haar positivisme, doorzettingsvermogen en veerkracht. Dat was voor veel mensen een bron van inspiratie.

Tatoeage

Op vakantie hebben Spee en de kinderen een nieuwe tatoeage laten zetten als herinnering aan Mentel. Ze hebben allemaal de tekst amor op hun lichaam gezet en Spee heeft daar het woord fati aan toegevoegd. "Dat is een Latijnse uitspraak. Amor is liefde en fati is je noodlot", vertelt Spee. 

"Het gaat erom dat je niet alleen van de mooie dingen in je leven moet houden, maar dat je ook de slechte dingen moet proberen te omarmen en ook daarvan moet houden. Als je dat kan nastreven dan merk je dat je uit slechte dingen ook mooie nieuwe dingen uit voort kunnen komen. En dat je niet te lang in je verdriet blijft hangen. Bibian was daar vanuit nature een meester in." 

De man van de snowboardkampioen blikt terug naar mei 2016, de eerste keer dat Bibian Mentel werd opgegeven door de artsen. "Toen zeiden ze al dat ze niets meer voor haar konden doen en ze in 2016 zou komen te overlijden." Toch vonden ze nog een nieuwe manier van bestralen, waardoor Bibian nog vijf jaar langer zou leven. 

Dan wordt ze in februari 2021 opnieuw opgegeven door de arts en die denkt dan dat ze het einde van het weekend niet meer haalt. "Dan heeft ze toch uiteindelijk vijf weken weer een opleving. Deels met medicatie, maar ook door die enorme positiviteit die ze altijd in zichzelf had."

Ondanks de helse pijn die ze had. "Haar ogen gingen achteruit, want ze had tumoren in haar hoofd zitten. Maar tot de laatste seconde toe bleef ze positief en bleef ze lachen. En zo heeft ze ons achtergelaten", aldus haar man. 

Mensen helpen 

De snowboardkampioen haalde zelf veel geluk uit anderen gelukkig maken. Ze vond het ook heel leuk om andere mensen te helpen. En iets minder leuk om over haar eigen ziekte en pijn te praten. "Ze hielp ook letterlijk mensen. Ik weet wel dat ze een keertje naar Roosendaal is gereden 's avonds laat, terwijl ze zelf de volgende ochtend geopereerd moest worden. Om weer iemand te helpen. Daar haalde ze heel veel positiviteit uit", blikt Spee terug. "Haar zoon is Bibian 2.0. Zo staan we er als gezin in."

Bibian Mentel had zelf een stichting opgericht: de Mentelity Foundation. Haar man is al zeven jaar directeur van de stichting. "En het is mijn missie om haar droom alsnog te laten uitkomen. Haar droom is mijn droom geworden", vertelt hij.

De Mentelity Foundation wil kinderen en jongvolwassenen met een lichamelijke beperking dezelfde kansen geven als mensen zonder een beperking. Kinderen met een beperking worden volgens de stichting continu beperkt in hun vrijheid. "Dat komt omdat de zorg nog niet goed geregeld is in Nederland. Ze krijgen slechte prothesebenen en ze worden slecht begeleid."

'Ik ben ook beperkt, maar ik kan alles nog'

Bibian had zoiets van 'ik ben ook beperkt, maar ik kan alles nog', omdat zij alles goed had geregeld. Als topsporter krijg je wel veel meer aangereikt. "Beetje gemeen natuurlijk, maar dat is dan het voordeel van een topsporter zijn."

En zij vond dat iedereen diezelfde kansen moest krijgen. Dus daar is ze zich voor zich gaan inzetten via de stichting. Om te helpen en te zorgen dat die kinderen wel naar buiten kunnen en spelen en dezelfde kansen krijgen als hun valide vriendjes. 

Laatst heeft de stichting een 3-jarig meisje genaamd Ashley geholpen. "Een van een tweeling. Als ze komen aanlopen zie je dat een echt beetje gehandicapt is en de ander volledig normaal. Omdat ze een slechte prothesebeen had. We hebben haar een goed beentje aangemeten en sindsdien zie je haar weer rennen over het veld en weer dansen."

Gemis 

Dat zijn de momenten dat hij zijn vrouw het meest mist. "Het mooiste is dat je dan het zusje nog meer uit haar dak ziet gaan, omdat haar eigen zusje weer kan springen, dansen en voetballen. Ouders staan naast je te huilen, ik sta te huilen. Dat zijn de momenten dat ik Bibian het meeste mis. En met zo weinig effort, met relatief weinig geld, verander je dus het leven van een heel gezin. En niet voor een dag, maar voor de rest van hun leven."

Bij elk vraagstuk rond de stichting vraagt Spee in zijn hoofd 'wat zou Bieb vinden?'. Om te zorgen dat precies wordt gedaan hoe zij het zou hebben gewild, heeft hij Mentels vijf beste vriendinnen gevraagd of ze in de Raad van Toezicht van de stichting willen zitten. "Als ik met een vraag kom te zitten waar ik normaal mee naar Bibian zou gaan, hoe mooi is het dat ik dan naar haar beste vriendinnen kan gaan. Met de vraag: 'Wat zou bieb vinden?'."

Droom 

De uiteindelijke droom is om te zorgen dat de stichting niet meer nodig is. Want dan is het werk klaar. Maar hij vreest dat dat de komende 50 jaar niet gaat lukken. "Bibian zei altijd: 'al help ik een iemand, is mijn dag al geslaagd. Als we elke dag een overwinninkje kunnen behalen, dan is ons werk al zo mooi. Dan gaan we zelf ook al tevreden naar huis."

Op dit moment trainen drie vrouwen om in december in een recordtijd van 48 dagen de oceaan over te varen. Dat doen ze voor de Mentelity Foundation. "Het is echt waanzinnig", reageert de directeur. "We krijgen echt bijna dagelijks aanmeldingen van mensen die zich willen inzetten voor Bibian en dat geeft eens te meer aan hoe ongelooflijk veel mensen zij geraakt heeft."

Daarnaast zijn ze volgens Spee met een belangrijk project bezig genaamd Jump. "Als mensen nu een prothese krijgen, krijgen ze er maar één. Moet jij je voorstellen dat je de komende drie tot vijf jaar maar één paar schoenen mag kopen. En als je pech hebt, is het een paar klompen. Dan kun je dus helemaal niets. En als je niets kan, dan ga je thuis zitten want dan vind je het ook niet fijn."